Kan ik rouwen om wat er nooit was?
Jouw innerlijke kompas terugvinden bij gemis
Je hebt niets verloren, en toch voel je verdriet. Geen overlijden, geen zichtbaar afscheid – maar iets knaagt. Een leegte, een gevoel van gemis. Misschien heb je dit nooit als rouw benoemd, en toch is dat precies wat het is. En vraag je jezelf ‘Kan ik rouwen om wat er nooit was?’
Rouw door gemis uit je jeugd is een stille, vaak onzichtbare vorm van rouw. Je rouwt niet om wat er is geweest, maar om wat je zó graag had gewild: een warme ouder, erkenning, veiligheid, onvoorwaardelijke liefde. Een plek waar je helemaal jezelf mocht zijn. Een situatie waar je als kind, en nu als volwassenen nog steeds, op hoopte.
In deze blog lees je hoe je deze vorm van rouw kunt herkennen, waarom het zó diep kan raken, en hoe je leert luisteren naar je innerlijke kompas als richting gever in je helingsproces.
Kan ik rouwen om wat er nooit was?
Ja. En het is nodig.
Rouw is niet alleen het gevolg van een verlies dat zichtbaar is – het kan ook gaan om iets dat nooit is gekomen.
Een moeder die er wel was, maar jou emotioneel niet kon dragen. Een vader die afwezig of onvoorspelbaar was. Of een ouder waar jij zorg voor bent gaan dragen. Een veilige basis die je hebt gemist, ook al leek alles aan de buitenkant normaal.
Dat alles laat sporen na. En zolang die pijn geen plek krijgt, blijf je zoeken, aanpassen of pleasen – in de hoop alsnog iets op te vullen wat ooit ontbrak.
Rouw door gemis uit je jeugd – hoe herken je het?
Misschien herken je jezelf in het volgende:
- Je voelt je snel schuldig als je voor jezelf kiest.
- Regelmatig hebt je moeite met het aangeven van grenzen.
- Overdenkt alles en weet niet wat jezelf echt wilt.
- Je zoekt bevestiging of waardering van anderen.
- Voelt dat je vaak moe, leeg of overprikkeld bent.
- Je weet rationeel dat je ‘niks tekort kwam’, maar voelt iets wat niet klopt.
Deze signalen kunnen wijzen op oude pijn die nog niet gezien is. Door deze pijn onder ogen te zien rouw je om wat er nooit was. Daarmee geef je jezelf ruimte om jezelf te leren waarderen en te weten wat je wilt.
Heb je ruimte gegeven aan dit gemis?
Deze vraag stel ik vaak tijdens sessies. Niet om je terug te brengen naar het verleden, maar om je de ruimte te geven om iets te erkennen. Want pas als je toegeeft dat je iets gemist hebt, kunnen je systeem, je lijf en je hoofd ontspannen. Dan hoef je het niet meer goed te praten of te compenseren. Je hoeft niet meer hard te werken.
In systemisch werk onderzoeken we hoe je verleden nog doorwerkt in je heden.
Voor wie droeg jij te veel verantwoordelijkheid? Waar paste je je aan om erbij te horen? Wat neem je nog steeds mee – ten koste van jezelf?
Wat als ik wel ruimte geen aan dit gemis?
Volg je kompas – niet je oude aanpassing
Als kind ontwikkel je strategieën om je staande te houden: lief zijn, zorgen, stil zijn, presteren.
Dat is overlevingsintelligentie. Maar wat je toen nodig had om te overleven, is niet wat je nu nodig hebt om vrij te leven. De kwaliteit van je overleving hoeft niet weg, maar de andere kant van die kwaliteit mag ook ruimte krijgen en gezien worden.
Het is tijd om je eigen kompas te volgen. Niet het kompas dat je als kind ontwikkelde, maar het kompas dat past bij wie jij nu bent. Met al je mooie kanten en kanten die je minder mooi vindt.
Je innerlijke kompas herkennen
Je innerlijke kompas is het stille weten in jou. Het spreekt via je lijf, je intuïtie, je vermoeidheid, je verdriet. Het fluistert:
“Hier klopt iets niet. Dit voelt te veel. Of te weinig.”
Voorbeelden van hoe het zich laat zien:
- Je lijf spant zich aan bij een afspraak die je liever zou afzeggen.
- Je voelt een brok in je keel bij een ogenschijnlijk klein voorval.
- Je merkt opluchting als je voor het eerst een grens stelt.
Volg je kompas. Het wijst je niet af – het wijst je terug naar jezelf.
Rouwen is ruimte maken
Rouwen om wat je niet hebt gehad is geen verwijt naar je verleden. Het is erkenning van je behoefte. Het is thuiskomen bij wat je vroeger niet kon voelen, maar nu wel mag toestaan.
Rouwen is ruimte maken. Voor je verdriet én voor wie jij werkelijk bent.
Zodat je niet langer hoeft te leven op aanpassing, maar op afstemming.
Zodat je mag rusten in wie jij bent – en niet in wie je moest zijn.
Voel jij dat er iets mag veranderen?
Als je dit herkent – die stille pijn, dat zoeken, die vermoeidheid – dan ben je niet alleen. En je hoeft dit proces niet zelf uit te puzzelen.
In een kennismakingsgesprek kijk ik met je mee naar wat er geraakt wordt, en welke stap nu helpend is.
👉 Plan een vrijblijvend kennismakingsgesprek – samen onderzoeken we wat er onder jouw gevoelens schuilgaat en welke beweging helpend is.
Wil je eerst zelf voelen waar je staat?
👉 Start jouw online Systemische Onderzoek– een eenvoudige maar diepgaande reeks met prikkelende vragen en oefeningen om jouw innerlijke kompas te activeren.
Blijf je graag gevoed door inzichten en herkenning?
👉 Schrijf je in voor mijn nieuwsbrief Herlaadmomenten en ontvang wekelijks reflecties over rouw, grenzen en systemische beweging.
